Συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2009 γίνεται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη φάση της παγκόσμιας οικονομίας. Ας προσπαθήσουμε, με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια να δούμε, το πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες μέρες.
Πρώτα-πρώτα όλοι μας θυμόμαστε ότι η κρίση στην παγκόσμια οικονομία ξεκίνησε από την κατάρρευση της τέταρτης επενδυτικής τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών, της LEEMAN BROTHERS, πριν από δύο-τρεις μήνες περίπου, κρίση η οποία σιγά-σιγά και λόγω της παγκοσμιοποίησης και των προβλημάτων που υπήρχαν στην οικονομία, επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες. Ενδεικτικά αναφέρω τη Μεγάλη Βρετανία και τις οκτώ τράπεζες που αντιμετώπισαν πολύ σημαντικά προβλήματα, όπως και τη Γερμανία.
Επηρέασε όμως ακόμα και οικονομίες χωρών οι οποίες θεωρούνταν ισχυρές οικονομικά χώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ισλανδία η οποία βρέθηκε στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης. Ζήτησε απεγνωσμένα ο Πρόεδρος και Πρωθυπουργός της οικονομική βοήθεια και καλά που βρέθηκε η Ρωσία -για δικούς της βέβαια πολιτικούς λόγους- να τη βοηθήσει με 4.000.000.000 ευρώ δάνεια για να μπορέσει να πάρει μια ανάσα από τη μεγάλη οικονομική κρίση.
Παράλληλα, βλέπουμε ακόμα και στη γειτονιά μας, ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χώρες να έχουν έντονα προβλήματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η Ουγγαρία, η Τσεχία ή εδώ δίπλα μας η Βουλγαρία και η Ρουμανία, ενώ ακόμη και η γείτων χώρα, η Τουρκία, έχει έντονα οικονομικά προβλήματα και προσπαθεί εναγωνίως να πάρει δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βλέπουμε μια καινούργια κατηγορία πολιτών να δημιουργείται, η κατηγορία των νεόπτωχων πολιτών, πολίτες οι οποίοι μέχρι προχθές είχαν τα σπίτια τους, είχαν τις δουλειές τους και τώρα χάνουν τα πάντα. Κατάσχονται τα σπίτια τους, χάνουν τις δουλειές τους, γιατί βλέπουμε ότι η ανεργία αλυσιδωτά αυξάνει σ' όλες τις χώρες του κόσμου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία, που ήταν ένας κλάδος που απασχολούσε χιλιάδες εργαζομένων, καθημερινά αντιμετωπίζει προβλήματα και κινδυνεύει με οριστικό κλείσιμο.
Έτσι, λοιπόν, πολλοί οικονομικοί αναλυτές λένε -και θα έλεγα εύστοχα- ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση, που τις ημέρες μας ζει η ανθρωπότητα, είναι πολύ μεγαλύτερη ακόμη και από το περίφημο οικονομικό κραχ του 1929, το οποίο λόγω του ότι δεν υπήρχε το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, όπως και δεν υπήρχε η άμεση αλληλεπίδραση οικονομίας με οικονομία, ήταν κυρίως ένα τοπικό φαινόμενο, το οποίο βεβαίως ήταν πολύ μεγάλο, αλλά -επαναλαμβάνω- ήταν ένα τοπικό φαινόμενο, ενώ σήμερα η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι από τη μια άκρη ως την άλλη άκρη της ανθρωπότητας.
Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, το πρωτοφανές αυτό παγκόσμιο οικονομικό φαινόμενο, η πρωτοφανής αυτή παγκόσμια οικονομική κρίση, απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια από τους ηγέτες όλων των μεγάλων χωρών. Κι είδαμε πρόσφατα τη Σύνοδο των είκοσι πιο προηγμένων οικονομικά χωρών, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, είδαμε τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βεβαίως βλέπουμε προσπάθειες καθημερινά από όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή απ' όλες τις χώρες γενικότερα του κόσμου για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που έχουν προκύψει.
Την ίδια ώρα όμως που βλέπουμε ότι στην παγκόσμια ανθρωπότητα υπάρχουν τα προβλήματα αυτά, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι γίνεται στη χώρα μας. Παρά, λοιπόν, το ότι έχουμε ένα πρωτοφανές παγκόσμιο οικονομικό σοκ, στη χώρα μας, στην Ελλάδα, η οικονομία φαίνεται να αντέχει. Και αυτό παρά το ότι σαφέστατα έχει επηρεαστεί κι η ελληνική οικονομία από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αυτό, το ότι αντέχει δηλαδή η οικονομία, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων μαγικών κινήσεων, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας συνετούς και συνεπούς πενταετούς οικονομικής πολιτικής που η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή ακολούθησε τα προηγούμενα χρόνια. Θυμίζω -γιατί δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς μας και κυρίως ο ελληνικός λαός- ποια ήταν η κατάσταση που παραλάβαμε στην ελληνική οικονομία πριν από πέντε χρόνια. Θυμίζω ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν στο 7,9% του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος και σήμερα είναι κάτω από 3%, θυμίζω ότι το δημόσιο χρέος ήταν στο 109% του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος και σήμερα είναι γύρω στο 90%, θυμίζω ότι η ανεργία ήταν στο 11,3% του ενεργού πληθυσμού της Ελλάδος και σήμερα είναι περίπου στο 7,5%. Φυσικά, παρά το ότι τα παραδείγματα είναι εντυπωσιακά και αποδεικνύουν την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, κανείς από μας δεν ισχυρίστηκε ούτε ισχυρίζεται ότι έχουν λυθεί τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η κρίση στην οποία ήταν η ελληνική οικονομία δεν λύθηκε, δεν ξεπεράστηκαν τα προβλήματα. Μπορεί η κατάσταση να βελτιώθηκε -και βελτιώθηκε εντυπωσιακά- αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν έτσι ώστε να πούμε ότι λύθηκαν οριστικά τα προβλήματα της χώρας.
Με τον προϋπολογισμό του 2009 σήμερα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να απαντήσει στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, όπως αυτά έχουν επιβαρυνθεί από την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Όπως είναι γνωστό, τα προβλήματα συναντώνται σε δύο επίπεδα. Πρώτο επίπεδο είναι το επίπεδο της αγοράς, όπου το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το πρόβλημα της ρευστότητας και ήδη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της αγοράς η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή ανακοίνωσε και υλοποιεί συγκεκριμένα μέτρα. Ενδεικτικά και επιγραμματικά τα αναφέρω, για να τα θυμόμαστε. Ανακοίνωσε την παροχή εγγυήσεων ή και μετρητών 28.000.000.000 ευρώ μέσω του τραπεζικού συστήματος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις -αυτό σημαίνει φθηνό χρήμα στην αγορά για να μην «στεγνώσει»- ανακοίνωσε άτοκα δάνεια για κεφάλαιο κίνησης για πρώτη φορά έως 350.000 ευρώ μέσω του Τ.Ε.Μ.Π.Μ.Ε., του Ταμείου Εγγυοδοσίας μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων και ήδη αυτό είναι πρόγραμμα που «τρέχει», ανακοίνωσε την εγγύηση των καταθέσεων από 20.000 ευρώ στα 100.000 ευρώ, νομοθετικά, ενώ παράλληλα έδωσε πολιτική εγγύηση για πλήρη κάλυψη του συνόλου των καταθέσεων.
Παράλληλα, ακολουθεί μια αντιμονοπωλιακή τακτική, και είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των πολύ μεγάλων προστίμων που για πρώτη φορά μπαίνουν στη χώρα στα καρτέλ, όπως είναι το πρόστιμο τελευταία των πετρελαιοειδών, των τραπεζών, των γαλακτοβιομηχανιών, των σούπερ μάρκετ κ.λπ..
Από την άλλη, στο άλλο επίπεδο, στο επίπεδο των πολιτών και ειδικότερα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που είναι λογικό και αυτονόητο ότι επηρεάζονται περισσότερο από την κρίση, ήδη έχουν γίνει αρκετά. Θυμίζω ότι διπλασιάσαμε τις συντάξεις του Ο.Γ.Α., υπερδιπλασιάσαμε το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, σταματήσαμε την παρακράτηση του Λ.Α.Φ.Κ.Α., κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιστρέψαμε πίσω και τα οφειλόμενα, αυξήσαμε κατά 35% περίπου το επίδομα ανεργίας από τα 300 ευρώ στα 404 ευρώ, ενώ παράλληλα έχει ανακοινωθεί και μια σειρά άλλων μέτρων, όπως είναι το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης από 100 έως 200 ευρώ, ανάλογα με τη ζώνη που βρίσκεται ο κάθε πολίτης, που θα δοθεί σε συνταξιούχους του Ο.Γ.Α., δικαιούχους του Ε.Κ.Α.Σ. και ανέργους του Ο.Α.Ε.Δ., το έκτακτο επίδομα 500 ευρώ που θα δοθεί σε όσους έχουν στεγαστικό δάνειο, τα 400 ευρώ, ένα επιπλέον δηλαδή δώρο Χριστουγέννων, για τους ανέργους, ενώ αναμένονται και άλλα μέτρα.
Κλείνοντας, λοιπόν, υπό τις παρούσες συνθήκες, πιστεύω ότι ο προϋπολογισμός του 2009 είναι ρεαλιστικός και ειλικρινής γιατί έχει λάβει υπόψη του την παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι αναπτυξιακός γιατί προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 2,7% όταν σε άλλες χώρες προβλέπεται μηδενικός ρυθμός αύξησης, είναι κοινωνικά ευαίσθητος γιατί θυμίζω ότι το Ταμείο για την αντιμετώπιση της Φτώχειας είναι τρεισήμισι φορές μεγαλύτερο από ό,τι ήταν το 2008, είναι ένας προϋπολογισμός ελπίδας, προοπτικής, σταθερότητας και γι' αυτόν το λόγο σας καλώ να τον υπερψηφίσουμε.
Ευχαριστώ.